ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Γ’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Από την κ. Μ. Καραπιπέρη προς τους μαθητές:

Καλά μου παιδιά γειά σας!
ελπίζω να είστε όλοι καλά και δεις και οι δικοί σας, Μου λείπετε! Πρέπει να κάνουμε όλοι υπομονή, να ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών για να ξεπεράσουμε αυτήν την δύσκολη κατάσταση.

Σας στέλνω το παρακάτω κείμενο, από το βιβλίο του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ, “Η πανούκλα”.

Υπόθεση: στην πόλη Οράν, Αλγερία, πατρίδα του συγγραφέα, ξεσπάει μια φοβερή επιδημία πανούκλας, η οποία ανατρέπει την καθημερινότητα, φέρνει πολλούς θανάτους και δοκιμάζει τις αντοχές των κατοίκων και προπάντων την λειτουργία των ανθρώπινων σχέσεων. Μια σημαντική φράση του συγγραφέα:”Αυτό που μαθαίνουμε σε καιρούς που μαστίζονται από επιδημίες είναι ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα στους ανθρώπους που σε κάνουν να τους θαυμάζεις παρά να τους απεχθάνεσαι”.

Διαβάστε λοιπόν το κείμενο και συσχετίστε το με την ενότητα 4 του σχολικού βιβλίου. Μετά προβληματιστείτε πάνω στα ακόλουθα θέματα:

α) Αναλογίες του κειμένου με την σημερινή κατάσταση

β) Η ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές

γ) Η βοήθεια της θρησκευτικής πίστης σε ώρες μεγάλης δοκιμασίας
Αυτά, φιλιά σε όλους και με το καλό να τα ξαναπούμε! 

Αλμπέρ Καμύ, Η πανούκλα

“Κάποιοι από μας, ωστόσο επέμεναν να γράφουν γράμματα και φαντάζονταν τρόπους επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Τρόπους που πάντοτε αποδεικνύονταν ακατόρθωτοι. Κι αν κάποιο τέχνασμα που είχαμε ανακαλύψει πετύχαινε, δεν το μαθαίναμε ποτέ, γιατί απάντηση δεν ερχόταν. Αναγκαστήκαμε τότε, βδομάδες ολόκληρες, να γράφουμε και να ξαναγράφουμε το ίδιο γράμμα, να αντιγράφουμε τις ίδιες παρακλήσεις, ώσπου οι λέξεις, βγαλμένες αρχικά από τα βάθη της καρδιάς μας, έχασαν κάποια στιγμή τη σημασία τους, και τότε τις αντιγράφαμε μηχανικά, πασχίζοντας να δώσουμε τουλάχιστον σε κείνες τις νεκρές φράσεις κάτι από την δύσκολη ζωή μας. Και, για να μην τα πολυλογούμε, μπροστά στην άγονη συνομιλία με τους τοίχους, μας φαίνονταν προτιμότερη η συμβατική φρασεολογία του τηλεγραφήματος (Είμαι καλά. Σε σκέφτομαι. Αγάπη)”

Μπήκαμε λοιπόν και μεις στις μέρες της καραντίνας…